Daniël van der Rhee, genomineerd Leraar van het Jaar 2019, categorie basisonderwijs

“Al mijn 26 kinderen zijn goud, ik heb met elk kind wel iets bijzonders. Bij de een zit het in onze gedeelde passie voor gitaarmuziek, bij de ander in iets kleins zoals een begroeting. Ik voel dat ze vertrouwen in me hebben, ook al ben ik voor hen ook een autoriteit. Ze laten me zoveel van zichzelf zien, ik ben heel gek op en met mijn klas.”

“Zo’n moment blijft magisch”

Daniël van der Rhee (30 jaar) is meester van groep 8 op de Emmaschool in Hillegersberg. De finaledag van de Verkiezing Leraar van het Jaar vond hij heel leuk. ‘We werden even in het zonnetje gezet. De hele klas was erbij, inclusief spandoeken. De leerlingen waren boos dat ik niet had gewonnen maar ik vond het een grote blijk van waardering dat ze me hadden genomineerd. “s Avonds kreeg ik een appje van een leerling: “zonder prijs ben je toch al de beste.”

Woorden mimen

Daniël besteedt in zijn klas bewust veel aandacht aan muziek en drama. “Ik speel regelmatig gitaar en dan laat ik de kinderen bijvoorbeeld nieuwe woorden mimen. Of ik laat ze een toneelstuk over een bepaald thema bedenken. Het spreekt hun creativiteit en vaardigheden aan en zo ontdekken ze veel over zichzelf, over samenwerken en waar ze goed in zijn. Ik vind het heel vet om op die manier bij te mogen dragen aan hun identiteitsvorming en karakterontwikkeling.”

Traantje laten

Vol frisse zin begon Daniel na de pabo aan zijn eerste baan op een basisschool in Feijenoord. Dat bleek een moeilijke start. “De kinderen kwamen uit heftige thuissituaties. Sommige kinderen voelden zich niet veilig en dat uitte zich in agressief gedrag. Ik kwam uit een kleine, beschermde, christelijke wereld en had er niet genoeg ervaring voor. Het eerste jaar heb ik het zwaar gehad maar uiteindelijk heb ik er 3 jaar lesgegeven. In groep 8 haalde een meisje bij haar afscheid iets aan wat ze van mij geleerd had in groep 6. Over dat de sociale situatie waar je nu in zit niet je hele leven hoeft te bepalen en dat je daar zelf keuzes in kunt maken. Toen moest ik wel een traantje laten.”

Niet perse mooi

Daniël is geboren en getogen in Papendrecht, van jongs af aan komt hij al in Rotterdam. ‘Mijn vader werkt in een verzorgingstehuis. Toen ik jonger was, ging ik met hem mee en speelde ik spelletjes met de bewoners. Toen ik ouder was, ging ik hier uit. Rotterdam leeft, het is een dynamische en chille stad. Wat je ziet, is wat je krijgt.

Feyenoord

Door de school op Rotterdam Zuid werd Daniels liefde voor Feyenoord aangewakkerd. “Mensen van Feyenoord kwamen lesgeven, we gingen naar wedstrijden, kortom, een echte voetbalschool. Ik heb altijd veel sympathie voor de underdog, net zoals Feyenoord zich altijd blijft inzetten. Het motto ‘geen woorden maar daden’ blijft fantastisch en gebruik ik ook nu in mijn klas. Je hebt niets aan woorden als ze niets betekenen, je moet het doen!”

Magisch

Daniel werkt nu 3 jaar op de Emmaschool en zit helemaal op zijn plek. “Het onderwijs gaat nooit vervelen. Wat ik minder leuk vind, is dat alles volgens een bepaalde lijn of standaard moet. Dat is denk ik niet altijd goed voor het kind én de spontaniteit en eigenheid van de leerkracht. Maar leraar blijft het leukste beroep van de wereld. Als een kind opeens iets snapt en een ‘ooo zit dat zo’ moment beleeft, dat blijft toch iets magisch.”

Tips

Heeft Daniel nog tips voor aankomende leerkrachten?

  • “Ja zeker! Maak je geen zorgen, het eerste jaar voor de klas verkloot je, het tweede jaar wat minder en vanaf het derde jaar kom je er een beetje in. Bedenk je dat je altijd eerst pedagoog bent en daarna didacticus.”
  • “Zie het kind, daarna de lesstof. Volg de ontwikkeling van het kind in plaats van het protocol en durf soms buiten de lijntjes te kleuren!”