Eva Poley, beste Leraar van het Jaar 2019, categorie voortgezet onderwijs

‘Geschiedenis is nooit saai, je kan er als docent alle kanten mee op.’ Eva Poley is docent geschiedenis op de Zuidermavo in Lombardijen en winnaar in de categorie voortgezet onderwijs.

‘Mevrouw, het lijkt wel een Netflix-serie, zo spannend!’

‘Ik hou ervan om verhalen te vertellen aan mijn leerlingen. Ik zeg altijd: iedereen gaat dood. Maar sommige mensen worden daarbij geholpen. Dat vinden de leerlingen fantastisch. Voor de coronacrisis behandelden we de Griekse mythes. Een van de leerlingen zei: ‘Mevrouw, het lijkt wel een Netflix-serie, zo spannend’.’

‘Na de verkiezing kreeg ik een bericht van een oud-leerling. Ze schreef dat ze door mij geschiedenis is gaan studeren. Daar ben ik dan zó trots op. De invloed die je als docent op iemand kunt hebben, ook op lange termijn, is heel groot. Het heeft een tijd geduurd voordat ik dat besefte. Ik vind dat heel bijzonder. En fijn dat je dat zo terugkrijgt! Dat stimuleert me nog meer om mijn liefde voor het vak door te geven.’

Sollicitatiebrief aan de goden

Geschiedenisles uit een boek kan heel droog zijn. Naast het vertellen van verhalen, bedenkt Eva opdrachten die aansluiten bij de belevingswereld van kinderen. ‘Zo laat ik ze een sollicitatiebrief aan de Griekse goden schrijven. Of in samenwerking met de docent techniek laten we ze een inbraakvrije piramide ontwerpen.’

Eva deelt ook haar eigen ervaringen. ‘Mijn zus is docent en geeft Grieks en Latijn. Samen zijn we naar Egypte en Griekenland gegaan. Tijdens mijn lessen laat ik onze foto’s zien. Ik vertel dat het wel 64 graden kan worden en hoe het ruikt. Dan gaat de les veel meer leven. Daardoor is er ook ruimte om de lastige dingen te leren. En daarna weer een verhaal, zeg ik dan.’

Tante in Marokko

Eva is genomineerd door 2 moeders en een dochter waar ze veel aandacht aan heeft besteed. ‘Op de nominatie was ik al heel trots. Daarna gingen de leerlingen enorm fanatiek stemmen. Ze hebben zelfs hun familie ingezet. Na de les kwam een meisje naar me toe: ‘Mijn tante in Marokko heeft op u gestemd!’ Dat de leerlingen allemaal die moeite namen en dat over hadden voor mij, vond ik echt geweldig.’

‘Ik kreeg een mooie huldiging op school, bijna iedereen was er, heel gaaf. Als ik even een coronadipje heb, kijk ik het filmpje en kan ik er weer tegenaan. De prijs hangt in mijn lokaal, ook voor de leerlingen. Ik kan hier echt jaren op teren. Als winnaar mocht ik jurylid zijn bij het Rotterdams stadsdictee. Verder zou ik workshops gaan geven maar door de corona is dat even gepauzeerd.’

Lastig huiswerk maken

De leerlingen liggen Eva na aan het hart. ‘Rotterdam Zuid staat bekend om zijn beroerde wijken maar er wonen zulke goede kinderen. Soms vragen mensen of we detectiepoortjes hebben staan. Nee dus. Er gebeuren op school weinig dingen met leerlingen. Wel privé, in de buurt, op straat of in de familie. Maar school is een veilige plek voor ze.’

Veel leerlingen hebben een taalachterstand. Eva: ‘Bijvoorbeeld omdat er thuis nauwelijks Nederlands wordt gesproken. Of er zijn andere problemen, gezinnen die met zijn vijven op 50 vierkante meter wonen en geen eettafel hebben. Dan is het lastig om je huiswerk te maken. Maar onze school krijgt het voor elkaar om het beste uit deze kinderen te halen.’

Geheime plekjes

Eva’s eigen roots liggen ook in Lombardijen maar woont met haar gezin buiten Rotterdam. ‘Mijn hele familie komt hiervandaan. Mijn opa was steward bij Feyenoord. Vanuit mijn lokaal kijk ik uit op het huis waar mijn ouders samenwoonden. Het leuke aan Rotterdam-Zuid is dat het zoveel geheime plekjes heeft. Onze school staat naast een prachtig parkje, hier ben ik in de pauze vaak te vinden.’